Urzędy centralne
Encyklopedia PWN
nacz. organy administracji państw. powołane 1815 w Królestwie Pol. (wyznań rel. i oświecenia publicznego, sprawiedliwości, spraw wewn., przychodów i skarbu oraz wojny);
w Kościele katol. zespół instytucji zw. dykasteriami, wspomagających papieża (Stolica Apostolska) w kierowaniu bieżącymi sprawami wewn. i zewn. Kościoła,
Londyn, London 
,
stolica Zjedn. Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, w południowo-wschodniej Anglii, nad Tamizą, w obniżeniu Basenu Londyńskiego, otoczonego kuestami North Downs od południa i Chiltern od północy.
,
ludowy ruch w Europie,
chłopski ruch polit., zapoczątkowany w wielu krajach eur. na przeł. XIX i XX w.;
najwyższa warstwa stanu szlacheckiego w państwie polsko-litewskim XVI–XVIII w., w Królestwie Węgier — XV–XIX w.
nacjonalizacja
jedna z form upaństwowienia, przejęcie przez państwo praw własności ziem, przedsiębiorstw i kapitału na podstawie odrębnego aktu prawnego;
[łac. natio ‘naród’],
